Μετά από 16 χρόνια εμπειρίας στην εκπαίδευση γύρω από το αντικείμενο της τεχνολογίας, παρακολουθώντας τις παγκόσμιες τάσεις, αναπτύξαμε την μέθοδο “Out of the box learning”. Το out of the box learning βασίζεται σε φυσικά χαρακτηριστικά που έχουμε όλοι σαν παιδιά όπως αυτό του ενθουσιασμού και της περιέργειας αλλά και της διάθεσης για παιχνίδι.
Η ρομποτική και η τεχνολογία χρησιμοποιείται για να μελετηθεί ένα πεδίο ενδιαφέροντος με παιγνιώδη τρόπο, να υπάρξει εξοικείωση με την εφαρμογή των επιστημών και να αναπτυχθούν χαρακτηριστικά όπως κριτική και καινοτόμα σκέψη, επικοινωνία και ομαδοσυνεργατικότητα.
Η αρχιτεκτονική ενός ρομποτικού συστήματος μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με ένα ζώο ή με τον άνθρωπο. Κάθε ρομποτικό σύστημα προσλαμβάνει ερεθίσματα από τον περιβάλλοντα χώρο όπως θερμοκρασία, φώς, χρώμα, ήχο κ.α. μέσο των αισθητήρων όπως κάνει και ο άνθρωπος μέσο των αισθήσεων. Εν συνεχεία επεξεργάζεται αυτά τα δεδομένα με την βοήθεια του ηλεκτρονικού εγκεφάλου του και του προγράμματος που εμείς του φτιάχνουμε και παίρνει κάποιες αποφάσεις ώστε να δράσει. Τέλος χρησιμοποιεί κάποιους ενεργοποιητές (actuators) όπως ηλεκτρικούς κινητήρες, ηχεία. λαμπάκια κ.α. για να πράξει την δράση.
Βασισμένοι σε αυτή την ευέλικτη δομή σχεδιάζουμε θεματικά σενάρια, ώστε να μπορέσουν οι μαθητές να χρησιμοποιήσουν την ρομποτική στην μαθησιακή τους λειτουργία αλλά και στην απόκτηση Δεξιοτήτων. Τα θεματικά σενάρια καλύπτουν και συνδυάζουν διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα, όπως το σενάριο που αφορά την επιστήμη της βιομιμητικής μέσα από την παρατήρηση συμπεριφοράς εντόμων και κατασκευή – προγραμματισμό βιορομπότ, που μοιάζουν και συμπεριφέρονται σαν κάποιο φωτοφοβικό ζώο (βλ. κατσαρίδα). Αφού λοιπόν οι μαθητές μελετήσουν και συλλέξουν στοιχεία για την βιολογία της κατσαρίδας και την συμπεριφορά της φωτοφοβίας, κατασκευάζουν το ρομπότ τους. Μέσα από παρατήρηση και καταιγισμό ιδεών, κάποιες ομάδες καταλήγουν αντιστρέφοντας την συμπεριφορά της φωτοφοβίας να μετατρέψουν το ρομπότ τους σε “μηχανισμό για φωτοβολταϊκά πάνελ”, που ακολουθούν το φώς του ήλιου καθώς γυρίζει η γη.
Η φαντασία η δική μας αλλά και των παιδιών είναι το όριο στο τι θα κατασκευάσουμε και τι θα μελετήσουμε, μέσα από την διαδικασία του out of the box learning. Από ρομπότ που κάνουν light painting ζωγραφίζοντας με φώς στο σκοτάδι, μέχρι κατασκευές που διαχωρίζουν ανακυκλώσιμα υλικά, και από σχεδιασμό των πόλεων του μέλλοντος μέχρι επιχείρηση Terraforming στον πλανήτη Άρη. Το σίγουρο είναι ότι δίνεται η δυνατότητα για συνδυασμό αντικειμένων και ανάπτυξη πληθώρας δεξιοτήτων.
Μέσω της φιλοσοφίας “Out of the BOX learning” της Robotixlab, οι μικροί και μεγάλοι εφευρέτες που συμμετέχουν στα εργαστήριά μας:
-
μαθαίνουν να κατακτούν την γνώση μέσα από εμπειρίες, δοκιμάζοντας, αποτυγχάνοντας και ξαναπροσπαθώντας.
-
αποκτούν επικοινωνιακά προσόντα, αναλυτική και δημιουργική σκέψη, λογική καινοτομίας αλλά και συνεργασίας.
-
μαθαίνουν τεχνικές επίλυσης προβλημάτων, αξιολόγησης ιδεών και πρακτικών, μεθόδους καταιγισμού ιδεών και mind mapping (χαρτογράφηση σκέψεων).
Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των εργαστηρίων robotixlab και της φιλοσοφίας out of the box learning είναι ο επαναληπτικός σχεδιαστικός κύκλος που χρησιμοποιούν οι μαθητές στα project τους. Είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται ακόμη και από ομάδες μηχανικών δουλεύοντας ένα πρόβλημα.
-
Αρχικά παρουσιάζουμε το θεματικό σενάριο, συνήθως με δραματοποιημένο τρόπο, ώστε να προκαλέσουμε την φαντασία των παιδιών και να ενεργοποιήσουμε την σκέψη τους.
-
Μετά τα παιδιά μπαίνουν στο project αναλύοντας τα δεδομένα και τις ανάγκες του προβλήματος.
-
Στην πορεία κάνουν ένα μικρό brainstorming, αξιολογούν και καταλήγουν σχεδιάζοντας την πρώτη προσέγγιση.
-
Κατασκευάζουν και προγραμματίζουν το πρώτο πρωτότυπο και περνούν στην φάση των δοκιμών και των πειραμάτων.
-
Συλλέγουν τα αποτελέσματα των δοκιμών και ξαναγυρνούν στο στάδιο “0” της αξιολόγησης και του επανασχεδιασμού, μπαίνοντας σε ένα κύκλο βελτιστοποίησης της αρχικής τους ιδέας.
-
Τέλος, υπάρχει ένα χρονικό όριο που η κυκλική αυτή διαδικασία τερματίζει και εκεί πάνω γίνεται το reflection. Με άλλα λόγια η ομάδα αποστασιοποιείται και βλέπει την όλη εμπειρία με πιο ψύχραιμη ματιά. Συζητά και σχολιάζει τι κέρδισε από αυτό το project, πώς ένιωσε, τι θα άλλαζε στις διαδικασίες και την οργάνωση αν το ξανάκανε, αλλά και πώς θα βελτίωνε την κατασκευή της αν είχε περισσότερο χρόνο.
Δουλεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μαθαίνουν ότι τα λάθη είναι αναπόσπαστο μέρος της μαθησιακής διαδικασίας, λειτουργεί σαν εμπειρία και πάτημα για βελτίωση. Επίσης μαθαίνουν να αξιολογούν τα λάθη τους και να τα διαχειρίζονται μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, γεγονός που τους προετοιμάζει για το μέλλον.