Λαμβάνοντας υπόψη, πως στη συγκεκριμένη περίπτωση πελάτης μας είναι το παιδί, και ειδικότερα εκείνο το παιδί που του αρέσει να διαπρέπει εξασκώντας περισσότερο το μυαλό του παρά τις σωματικές του ικανότητες (λ.χ. ποδόσφαιρο), οδηγηθήκαμε σε έναν σχεδιασμό, που να οξύνει την περιέργειά του και ταυτόχρονα να ανταποκρίνεται στην επιθυμία του για δράσεις που να υπαγορεύονται από την φαντασία του.
Ο σχεδιασμός του RobotixLab Space απετέλεσε για εμας ένα project-παιχνίδι. Προσπαθήσαμε μέσα σε ένα πολύ συμβατικό κτιριακό κέλυφος να δημιουργήσουμε έναν εντελώς αντισυμβατικό χώρο, που στα μάτια ενός παιδιού να φαντάζει απόλυτα οικείος και φαντασμαγορικός. Για τον ενήλικα όμως να είναι άβολος και γεωμετρικά ακατάστατος και να τον αναγκάζει, προκειμένου να προσαρμοστεί σε αυτόν, να ανακαλεί στο παρόν φανταστικές στιγμές που έζησε ως παιδί.
Ο χώρος σχεδιάστηκε με ελευθερία χωρίς απόλυτες γραμμές και όρια, κάτι που εντείνεται με την χρήση χρωματισμών, που δεν καλύπτουν μόνο τους τοίχους αλλά περιλαμβάνουν πατώματα και ταβάνια, δημιουργώντας έτσι υποπεριοχές μέσα στις ήδη “στραβά” οριοθετημένες περιοχές.
Ο φωτισμός με τις συνεχόμενες χρωματικές αλλαγές έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα και την επιθυμία των παιδιών για ένα περιβάλλον- καμβά έκφρασης, και όχι συμμετρικούς και καθαρούς τοίχους, όρια που απαιτούν και συγκεκριμένες συμπεριφορές.
Έχουμε μάθει να έχουμε ως δεδομένο χώρους απόλυτους με εμφανή όρια που προδιαθέτουν τη συμπεριφορά μας μέσα σε αυτούς. Όσο και να μην το κατανοούμε, υπεύθυνοι για αυτό είναι η αρχιτεκτονική, ο φωτισμός, τα λευκά χρώματα και άλλες κινήσεις συμμετρίας και επανάληψης που συναντάμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επιδιώκουμε την απόλυτη αταξία.
Έτσι προσπαθήσαμε να σκεφτούμε σαν παιδιά και να αποδομήσουμε το δεδομένο και το συνηθισμένο και να το αντικαταστήσουμε με το καινοτόμο και το παράξενο, αυτό που θα αφήσει περιθώρια στο παιδί να το κατοικήσει και να το οικειοποιηθεί. Θέλαμε ο χώρος να ενθαρρύνει τη δημιουργία και τα “γιατί…” του παιδιού.
Πιστεύουμε πως η αρχιτεκτονική του χώρου έχει μεγάλη επίδραση πάνω μας. Ειδικά στις περιπτώσεις χώρων εκπαίδευσης μπορεί, σε μεγάλο βαθμό, να ενθαρρύνει ένα παιδί να εκφραστεί και να συμμετέχει με μεγαλύτερη όρεξη.
Ο φωτισμός, επίσης, είναι ένας παράγοντας σημαντικός για το πως αντιλαμβανόμαστε έναν χώρο. Άλλες φορές προσδίδει αυστηρότητα και ένταση και άλλες ελευθερία και χαλάρωση. Ο φωτισμός όμως με την σειρά του επιδρά και στις
επιφάνειες και σκληραίνει ή μαλακώνει τα όρια τους. Έτσι, στον χώρο της RobotixLab, η ακανόνιστη αυτή γεωμετρία των τοίχων με την βοήθεια του ήπιου και μαλακού φωτισμού τείνει να εξομαλυνθεί.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να σημειώσουμε πως ήταν μεγάλη μας χαρά να σχεδιάσουμε αυτό το δημιουργικό εργαστήριο, με στόχο η αρχιτεκτονική μας να γίνει μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας και να την φέρει πιο κοντά στο όριο της ελεύθερης έκφρασης, παρά στην συμβατική έννοια της εκπαίδευσης, όπως την συναντάμε στις σχολικές αίθουσες.